ΟΤΑΝ ΣΕ ΑΔΙΚΟΥΝ

Ὅλοι μας πιστεύουμε πώς ἔχουμε δίκιο καί πώς οἱ ἄλλοι μᾶς ἀδικοῦν. Ἡ πεποίθησή μας ὅμως αὐτή εἶναι σωστή; Καί ὅταν ἔστω εἶναι σωστή, πῶς πρέπει νά φερόμαστε ὡς χριστιανοί; Τί ἔκαναν ἄλλοι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ στήν θέση μας; Σέ αὐτά καί σέ ἄλλα ἐρωτήματα δίνει ἐκπληκτικά πειστικές ἀπαντήσεις ἕνας ὅσιος Γέροντας, πού ἔζησε περί τό 600 μ.Χ., ὁ ἀββᾶς Ζωσιμᾶς· καί ἀπαντάει, ὄχι τόσο μέ θεωρητικές διδαχές, ὅσο μέ ζωντανά παραδείγματα καί στιγμιότυπα ἀπό τήν ζωή του καί ἀπό τήν ζωή πολλῶν ἄλλων σύγχρονων του χριστιανῶν.

Ἔλεγε ἀκόμη: Ἄν κανείς βάλει στόν νοῦ του ὅτι κάποιος τόν ἔθλιψε ἤ τόν ζημίωσε ἤ τόν κατηγόρησε ἤ τοῦ ἔκανε ὁποιοδήποτε ἄλλο κακό, καί πλέκει λογισμούς ἐναντίον του, αὐτός ἐπιβουλεύεται τήν ἴδια του τήν ψυχή, ὅπως οἱ δαίμονες, καί εἶναι ἀρκετός μόνος του γιά τήν καταστροφή του ... 

... Ἄν ὅμως δέν ἔχεις ἀπαλλαχθεῖ ἀπό τήν κακία, οὔτε ἐπιθυμεῖς νά ἀπαλλαχθεῖς, ὁ Κύριος καί Θεός εἶναι ἀναίτιος. Τό ὅτι πάσχεις καί ὑποφέρεις εἶναι δείγμα ψυχῆς ἄρρωστης˙ ἄν δέν  νοσοῦσες, δέν θά πονοῦσες ...